وقتی کلبه ی کوچکی ساختیم

که پنجره هایش

به باغچه های محبت باز می شود

تو بیکران مطلق را مأوا ساختی

و من اینجا

دفتر خاطراتمان را مأوای اشکهایم

ای آرام جاودان!

این کوچک ناتوان را

در آغوش پهناورت بپذیر

به دنبال تو

تا کدامین ایستگاه مهربانی بیایم؟

کجا پی تو بگردم؟

به پاهای خسته ام نگاه کن!

که نرمی جای پایت را آرزو دارند

ودستان تشنه ام

آرام دستانت را

وقتی دل تنگم تنهایی را در آغوش می گیرد

و بی صدا می گرید

نوازش مهربانی هایت را حس می کنم

تو در کنار منی

آرام،صبور

کاش چشمانم همیشه بسته می ماند

کاش آن ها را بازنمی کردم

که ببینم جای خالی تو را

تو در دورترین افقهای سرنوشت ایستاده ای

با وقار،پر غرور

و من قوی ترین بالهای اشتیاق را قرض می گیرم

و شمشیر به دست

جنگ فاصله ها می آیم.

یادت هست که چه آسان آنرا کشتیم!

قهقهه ی پیروزیمان عرش را می شکافت

اما امروز...

من تنهایم

و دشمنانمان،رویین تن

که نمی دانند

همه ی هستی مرا به گروگان گرفته اند

آن ها تورا از من گرفته اند

چرا ساکتی ای بیکران

نمی دانم ناله هایم را می شنوی

می دانم من هم باید ساکت بمانم

که صدای سرنوشت را بشنوم

و بدانم آنچه که امروز

ذهن کوچکم قادر به پذیرفتنش نیست

فردایی را می سازد که ثمره اش

لبخندهایی است بر لبان همه

وتنها قادرمتعال است

که می داند خیر ما در چیست!

که می داند خیر ما در چیست!

خوش به حالت تکه سنگ

که نداري دل تنگ

حسوديم ميشه به تو بي صداي و ي رنگ

دل عاشق نداري پيش کس جا بذاري

تا با غم بشکننش از چشات خون بباري

هفت شهر عشق ، شهر اول : نگاه و دلربایی ، شهر دوم : دیدار و

آشنایی ، شهر سوم : روزهای شیرین و طلایی ، شهر چهارم : بهانه ،

فکر جدایی ، شهر پنجم : بی وفایی ، شهر ششم : دوری و بی

اعتنایی

، شهر هفتم : اشک ، آه ، "تنهایی" 

مَـن فـَـ‌رامــ‌وش نَـکـــ‌رده ام 

مَــن از نَـ‌هــایــتِـــــ درد بـ‌ه بـــی حـسـّــی رسـ‌یـــ‌ده ام

همه دلتنگیامو همه بی کسیامو همه تنهایی هامو تموم خوشی هامو

میدم برای یه لحظه دیدن تو

 دلم گرفته می خوام گریه کنم امانمی شه

خداحافظ همین حالاکه من تنهای تنهایم خدابهت قول میدم بهت قول میدم میگذرم ازهمه چی خیلی آسون 

خداکی این باران بی کسی هاتموم میشه کی من دوباره خندون

میشم کی میشه برگردم به روزای قبل خداکاش بشه دیگه بغض

نکنم که اشکام سرازیرشه کاش بشه

بچه که بودیم دل درد را به یک زبان می گفتیم، همه می فهمیدند. حالا

که بزرگ شدیم، درد دل را به صد زبان می گوییم، اما کسی نمی فهمد

عاشق شدم اما دلش کنارم نیست ، چشماش یه چیز دیگه رو داره میگه ،

حالم عوض شده فهمیدنش سخت نیست ، اگه هنوزم شک داری ، کنارت

میمونم تا لحظه بیقراری

خیانت است یا عدالت که وقتی نوشت \"دوستت دارم\" برای دو نفر فرستاد!!!!

 تموم خوشیهاموصرف دلتنگیهاکردم حالاواقعادلتنگ شدم

 زیرپایم زمین از سم ضربه ی اسبان میلرزد

وحشت زده به پیش میگریزند اسبان وحشی گسیخته افسار

وحشت زده به پیش میگریزند

یالهاشان گره می خوردآرزوهایم

دوشادوششان می گریزد خواست هایم

وهواسرشارازبوی اسب است و غم و اندکی غبته؟!

هوابازبارونیه دلم هواتوکرده